چند وقتی نیست که از غرق شدن کشتی سانچی می گذرد نمی توان درد و رنج ناشی از به شهادت رسیدن عزیزانمان را نادیده بگیریم. ولی می توان در کنار آن نیم نگاهی، به مبادلات تجاری ایران و صادرات کشورمان بیندازیم.
اگر نگاهی به خسارت ناشی از آتش گرفتن سانچی، فارق از خسارات جانی که غیر قابل بازگشت می باشند بیندازیم. می توانیم مبادلات تجاری کشور خودمان را واکاوی کنیم. این کشتی با طول 274 متر، که حامل 136 هزار تن میعانات گازی از مبداء عسلویه به مقصد کره جنوبی بود. ارزش محموله 60 میلیون دلار و ارزش خود نفت کش 50 میلیون دلار است.
اقتصاد کشور ما مبتنی بر صادرات نفت، گاز و دیگر مواد خام می باشد. مثبت بودن تراز تجاری ما هم ناشی از صادرات چنین محصولاتی می باشد. که ارزش افزوده ناچیزی دارند. در مقابل کره جنوبی دارای شرکت های مختلف تکنولوژیکی است. که محصولات خود را به اقصی نقاط دنیا صادر می کنند. یکی از این شرکت ها، شرکت سامسونگ می باشد. اگر تنها یک محصول، موبایل، را از این شرکت در نظر بگیریم . کره جنوبی با صادر کردن تنها 100هزار گوشی گلگسی اس 8 با وزن 15 تن (که در یک کانتنر تجاری قرار میگیرد) به ایران معادل ارزش محموله کشتی سانچی را بدست می آورد. در واقع می توان گفت کره جنوبی،پول واردات نفت و گاز را از کشورمان را، از خود ما می گیرد و به ما می دهد.
